W marcu Zakład Ubezpieczeń Społecznych opublikował wyjaśnienia dotyczące tego, jak ustalać podstawę wymiaru zasiłku pracownikowi, który korzystał ze zwolnienia z powodu działania siły wyższej. W ostatnim czasie ZUS zmienił swoje wcześniejsze stanowisko w tej sprawie. Z dotychczasowych stanowisk ZUS wynikało bowiem, że w przypadku pracownika, który korzystał ze zwolnienia od pracy w wymiarze 2 dni albo 16 godzin z powodu działania siły wyższej podstawę wymiaru świadczeń chorobowych stanowiło wynagrodzenie pracownika w kwocie faktycznie wypłaconej bez uzupełniania. ZUS 20 marca na swoich stronach internetowych opublikował najnowsze wyjaśnienia w tej sprawie.
Podczas kontroli okazało się, że przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby, a następnie zasiłku chorobowego, jednej z pracownic był wliczany dodatek funkcyjny w wysokości 1.000 zł miesięcznie, do którego miała ona prawo do 30 września 2023 r. Pracownica chorowała od 12 lipca do 9 stycznia 2024 r., a po wyczerpaniu okresu zasiłkowego 10 stycznia 2024 r. na jej wniosek doszło do rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron. I została ona wyrejestrowana z ubezpieczeń. Co w takim przypadku powinniśmy zrobić, jak to skorygować z ZUS i US? Jak to wykazać pod kątem podatkowym i składkowym? Czy mamy możliwość odzyskania nadpłaconych zasiłków od byłej pracownicy?
Obejrzyj wideo szkolenie:
Jak ustalać podstawę wymiaru zasiłku w 2024 r.
Przeczytaj także:
Dodatek służbowy włączony do innego dodatku – co z podstawą wymiaru zasiłku
Ekwiwalent za urlop prezesa – czy wliczać dodatek funkcyjny
Dodatek funkcyjny – czy wliczać do podstawy zasiłku macierzyńskiego
Pracownica od października 2022 r. do 31 grudnia 2023 r. pobierała najpierw zasiłek chorobowy (kod B), a następnie zasiłek macierzyński. Jest osobą uprawnioną do nagrody rocznej. Wysokość nagrody rocznej za 2023 r. wynosi 0 zł. Problem dotyczy dopełnienia nagrody rocznej za 2023 r. Prosiłabym o wyjaśnienie, jak sobie z tym poradzić.
Trzynastki za 2023 rok - na co należy zwrócić uwagę
Koszty uzyskania przychodu po ustaniu zatrudnienia – w jakiej wysokości je stosować do wypłaty trzynastki po ustaniu zatrudnienia
Pracownica choruje od 4 do 15 września 2023 r. i ma prawo do zasiłku chorobowego. Otrzymuje ona wynagrodzenie w stałej miesięcznej wysokości 6.200 zł. Oprócz wynagrodzenia, do 31 sierpnia 2023 r. miała także prawo do dodatku służbowego, do którego zgodnie z regulaminem wynagradzania nie zachowywała prawa za okresy pobierania wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków. W związku z tym dodatek był uwzględniany w podstawie wymiaru tych świadczeń. Od 1 września 2023 r. dodatek służbowy został włączony do innego dodatku – motywacyjnego, który był wypłacany na takich samych zasadach. Czy w podstawie wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego pracownicy we wrześniu 2023 r. należy uwzględnić dodatek służbowy wypłacany w miesiącach stanowiących podstawę wymiaru, tj. za okres od września 2022 r. do sierpnia 2023 r.?
Pracownik choruje od 4 do 8 września 2023 r. Jest to jego pierwsza choroba w 2023 r., więc ma prawo do wynagrodzenia za czas choroby. Jak ustalić podstawę wymiaru tego świadczenia, jeżeli oprócz wynagrodzenia zasadniczego pracownik otrzymuje również premię miesięczną, wypłacaną w innym terminie niż wynagrodzenie za pracę? Wynagrodzenie za dany miesiąc wypłacamy do końca tego miesiąca, a premię miesięczną do 10. dnia następnego miesiąca za miesiąc poprzedni. Premia jest uwzględniana w podstawie wymiaru, ponieważ pracownik nie zachowuje do niej prawa za okresy pobierania wynagrodzenia za czas choroby i zasiłków. Jak prawidłowo wliczać taką premię do podstawy wymiaru zasiłku chorobowego?
Polscy płatnicy składek, którzy zobowiązani są do ustalania prawa i wypłaty zasiłków swoim pracownikom wykonującym pracę poza granicami Polski, zadają wiele pytań dotyczących tej kwestii. Podstawowa zasada jest taka, że wykonując te obowiązki, płatnicy składek powinni korzystać z polskiego ustawodawstwa we wszystkich aspektach, które mają znaczenie dla prawidłowego stosowania tych przepisów. Jednocześnie muszą znać specyfikę ustalania podstawy wymiaru świadczeń w razie choroby i macierzyństwa dla swoich pracowników, odmienną od zasad ogólnych. W tekście Czytelnik znajdzie te zagadnienia, które są takie same dla pracowników zatrudnianych w polskich firmach i pracujących w Polsce, jak i dla tych, którzy swoje zatrudnienie wykonują poza granicami naszego kraju oraz te, które należy traktować odmiennie.
Pracownik choruje od 12 do 23 kwietnia 2023 r. W okresie stanowiącym podstawę wymiaru kilka razy przebywał na urlopie bezpłatnym. Jak te okresy należy traktować przy ustalaniu podstawy wymiaru przysługującego mu wynagrodzenia za czas choroby? Drugie pytanie dotyczy tego, jak to jest, gdy przed bezpośrednio przed zachorowaniem pracownik był na urlopie bezpłatnym ponad rok.
Pracownica do 10 stycznia 2022 r. była zatrudniona na dwóch stanowiskach u tego samego pracodawcy, na jednym na 1/4 etatu, na drugim na 3/4 etatu. 10 stycznia zakończyła się umowa na 1/4 etatu, a na drugim stanowisku etat został zwiększony z 3/4 na 1/1. Na zwolnieniu lekarskim przebywała 29–30 listopada. Jak wyliczyć wynagrodzenie chorobowe? Czy uwzględniać do podstawy tylko miesiące luty – październik? Jak przeliczyć trzynastkę do podstawy wynagrodzenia chorobowego? Czy znaczenie ma fakt, że łączny wymiar zatrudnienia wynosił zawsze 1/1.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies.Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.