Nowe przepisy dotyczące pracy zdalnej, które będą obowiązywały od 7 kwietnia 2023 r., przewidują m.in., że pracodawca będzie musiał finansować pracownikowi koszty pracy zdalnej – nie dotyczy to tylko tzw. okazjonalnej pracy zdalnej. Chodzi o takie wydatki jak koszt zużytego w czasie pracy prądu czy zapewnienie Internetu. Zamiast ekwiwalentu nowe przepisy przewidują także możliwość rekompensaty takich kosztów w formie ryczałtu. O które koszty chodzi? Jak ustalać wysokość tych świadczeń? Kiedy świadczenia takie będą zwolnione z opodatkowania i składek ZUS.
Nowelizacja Kodeksu pracy z 1 grudnia 2022 r. wprowadza pracę zdalną na stałe do Kodeksu pracy. Taka praca na odległość może być świadczona jako regularna praca zdalna, praca hybrydowa lub jako praca okazjonalna. Regularna praca zdalna i praca hybrydowa może być ustalona już od samego początku zatrudnienia (zatrudnienie od razu do pracy zdalnej), ale też można ją wprowadzić w trakcie już trwającego stosunku pracy. Nowe przepisy wchodzą w życie 7 kwietnia 2023 r.
W tym roku przepisy prawa pracy znacząco się zmienią. Czeka nas niemała rewolucja w prawie pracy dotycząca m.in. zasad wypowiadania umów o pracę zawartych na czas określony, zatrudniania na okres próbny, urlopów związanych z rodzicielstwem czy badań trzeźwości pracowników w zakładach pracy. Większość nowości jest podyktowana koniecznością wdrożenia unijnych przepisów – dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1152 z 20 czerwca 2019 r. w sprawie przejrzystych i przewidywalnych warunków pracy w Unii Europejskiej oraz dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies.Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.
