Nieobecność w pracy z powodu siły wyższej jest traktowana jak usprawiedliwiona nieobecność i wynagrodzenie za ten miesiąc powinno zostać uwzględnione w podstawie wymiaru zasiłku po uzupełnieniu. Na takim stanowisku stoi obecnie Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Na początku funkcjonowania urlopu z powodu siły wyższej ZUS uznawał, że wynagrodzenie za miesiąc, w którym pracownik nie świadczył pracy z powodu korzystania z siły wyższej, nie podlega uzupełnieniu przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku. I w związku z tym wynagrodzenie to należało przyjmować w kwocie faktycznie wypłaconej bez uzupełnienia o dni, w których pracownik nie świadczył pracy z tytułu korzystania z siły wyższej. Spowodowało to wiele niejasności.
Trzeba pamiętać, że istotne jest ustalenie, czy pracownik korzysta ze zwolnienia od pracy z powodu siły wyższej w dniach, czy też w godzinach. To rozróżnienie ma znaczenie przy składnikach zmiennych. Nie ma natomiast znaczenia przy wynagrodzeniu zasadniczym. W przypadku wynagrodzenia zasadniczego stałego uzupełnienie zawsze polega na przyjęciu pełnego wynagrodzenia określonego w umowie o pracę po odliczeniu pełnej kwoty składek.
Natomiast aby móc uzupełnić wynagrodzenie zmienne pracownika korzystającego ze zwolnienia od pracy z powodu działania siły wyższej przez kilka godzin dziennie, należy każdorazowo ustalić stawkę godzinową pracownika. Najlepiej to prześledzić na konkretnych przykładach.
Przeczytaj także:
Zwolnienie lekarskie w trakcie zwolnienia z powodu siły wyższej – jak postępować
Obejrzyj wideo szkolenie:
Wideo porada: Zwolnienie z powodu siły wyższej w pilnych sprawach rodzinnych
