Do końca roku okres zasiłkowy wynosi generalnie 182 dni. To jest łączny czas, przez który można pobierać zasiłek chorobowy. Wszystkie nieprzerwane okresy niezdolności do pracy, nawet jeżeli są spowodowane różnymi przyczynami, zalicza się do tego samego okresu zasiłkowego. W przypadku gdy są przerwy w niezdolności do pracy, to do okresu zasiłkowego wlicza się poprzednią niezdolność do pracy, jeżeli jest ona spowodowana tą samą chorobą, a przerwa nie przekracza 60 dni. Od 1 stycznia przyczyna niezdolności do pracy przed przerwą i po przerwie nie będzie miała znaczenia.
Wyższy zasiłek za okres pobytu w szpitalu, krótszy okres zasiłkowy po ustaniu tytułu do ubezpieczeń, prawo do zasiłku macierzyńskiego w przypadku śmierci pracodawcy, brak prawa do świadczenia rehabilitacyjnego i zasiłków po ustaniu tytułu do ubezpieczeń dla wszystkich emerytów i rencistów, zmiana w ustalaniu okresu zasiłkowego – to tylko część ze zmian w ustawie zasiłkowej, które czekają płatników i ubezpieczonych od 1 stycznia 2022 r.
Z ebooka Czytelnik dowie się:
Jakie konsekwencje – oprócz braku prawa do zasiłku – poniesie przedsiębiorca, który posiada zadłużenie w ZUS?
Kogo będzie dotyczył krótszy 91-dniowy okres zasiłkowy?
Co oznaczać będzie w praktyce od 1 stycznia 2022 r. brak prawa do zasiłków po ustaniu tytułu do ubezpieczeń dla wszystkich emerytów i rencistów?
Na czym polega w praktyce zmiana ustalania okresu zasiłkowego i kto na niej zyska, a kto straci od 1 stycznia 2022 r.?
Jak często trzeba będzie ustalać podstawę wymiaru zasiłków po zmianie przepisów od nowego roku?
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies.Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.
