Kwalifikacje zawodowe pracowników wymagane do wykonywania pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku ustala się w przepisach wewnątrzzakładowych (np. w układzie zbiorowym pracy) lub w przepisach szczególnych. Przepisy te wskazują zatem, jakich kwalifikacji pracodawca może oczekiwać od pracowników przy wykonywaniu pracy określonego rodzaju lub na określonym stanowisku. W odniesieniu do dokształcania pracowników przewidziano możliwość zwolnienia od podatku dochodowego. Zasadniczo koszty dofinansowania do podnoszenia kwalifikacji pracownika, a także zleceniobiorcy, nie są oskładkowane.
Co przysługuje pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje? Jak skierować pracownika na szkolenie?
Kiedy potrzebna jest umowa szkoleniowa – i jak należy ją sporządzić?
Kiedy i jak można zawrzeć porozumienie, które przyzna bezpłatne zwolnienie na zajęcia?
Kiedy wartość świadczeń w związku z podnoszeniem kwalifikacji jest zwolniona z podatku i składek?
Istotną rolę w związku z podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika odgrywa umowa szkoleniowa. Zgodnie z art. 1034 kp pracodawca zawiera na piśmie z pracownikiem podnoszącym kwalifikacje zawodowe umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki stron. Umowa taka nie może zawierać postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż przepisy Kodeksu pracy. Nie ma obowiązku zawarcia umowy tylko w przypadku, gdy pracodawca nie zamierza zobowiązać pracownika do pozostawania w zatrudnieniu po ukończeniu podnoszenia kwalifikacji zawodowych.
Pracownikowi zdobywającemu lub uzupełniającemu wiedzę i umiejętności bez zachowania wymogu zgody pracodawcy lub z jego inicjatywy, czyli na zasadach innych, niż określone w art. 1031–1035 kp, mogą być przyznane określone świadczenia. Jest to zwolnienie z całości lub części dnia pracy bez zachowania prawa do wynagrodzenia, a także urlop bezpłatny – w wymiarze ustalonym w porozumieniu zawieranym między pracodawcą i pracownikiem.
© Wiedza i PraktykaStrona używa plików cookies.Korzystając ze strony użytkownik wyraża zgodę na używanie plików cookies.